Samoloty wojskowe

Douglas C-47 Skytrain to transport wojskowy opracowany z samolotu Douglas DC-3. C-47 był znany ze swojej niezawodności, wszechstronności i zdolności do przenoszenia ładunków znacznie cięższych, niż pozwalają na to oficjalne specyfikacje.

Douglas A-3 „Skywarrior” był strategicznym bombowcem nuklearnym opracowanym dla amerykańskiej marynarki wojennej.

J-7G jest ulepszonym wariantem J-7E firmy CAC, po raz pierwszy poleciał w 2002 roku.

Dziesięć lat projektowania i rozwoju doprowadziło do przyjęcia Fairey Gannet, bardzo udanego trzyosobowego samolotu zbudowanego na najbardziej niezwykłym silniku.

Dziesięć lat projektowania i rozwoju doprowadziło do przyjęcia Fairey Gannet, bardzo udanego trzyosobowego samolotu zbudowanego na najbardziej niezwykłym silniku.

Aero L-39 „Albatros” jest jednym z najpopularniejszych samolotów do trenowania / lekkich ataków naziemnych na świecie. Ponad 2800 L-39 służyło z ponad 30 siłami powietrznymi na całym świecie od ponad 40 lat.

Służąc amerykańskim siłom powietrznym od lat 60. do 80. XX wieku, uznano go za jeden z najlepszych przechwytywaczy w historii amerykańskich sił powietrznych. Przez ponad 29 lat służyli jako główny samolot myśliwski Air Force i Air National Guard.

Douglas A-1 Skyradier został zaprojektowany jako torpeda / bombowiec nowej generacji. Po zmianie planu na koniec wojny, marynarka wojenna zastosowała Skyradiera jako nowego napastnika za wyjątkowe osiągi w misjach uderzeniowych.

F-105G to oznaczenie nadane Wild Weasel. F-105F, które zostały wyposażone w znacznie ulepszoną awionikę. Oznaczenie EF-105F zostało tymczasowo zastosowane do tych samolotów, ale ich oznaczenie ostatecznie zmieniono na F-105G.

Taktyczny bombowiec Su-24 został zaprojektowany przez Sukhoi OKB. Jest to samolot szturmowy niskiego poziomu na każdą pogodę, znany pod kryptonimem „Fencer” NATO.

Bombowiec nurkujący Ju 87 Stuka może być jednym z najsłynniejszych bombowców podczas II wojny światowej. Od początku Blitzkrieg był główną siłą wsparcia naziemnych sił powietrznych.

Mig-31 „Foxhound” został opracowany jako zamiennik Mig-25 „Foxbat”, prototyp Ye-155MP odbył pierwszy lot 16 września 1975 r.

Gustav, pseudonim Bf-109 G6, był najczęściej produkowanym wariantem serii 109. W czasie wojny starano się, aby samolot był bardziej odpowiednim przechwytywaczem bombowców.

Pierwsza produkcja Lightning, F.1, poleciała w październiku 1959 roku, a dostawy rozpoczęły się latem 1960 roku. Miał potężny radar i pociski ognioodporne Firestreak.

Ponieważ Mig-29A było w eksploatacji, największym problemem tego lekkiego myśliwca taktycznego była ograniczona pojemność paliwa.

1683/5000 Seria Ju 87 B miała być pierwszym wariantem produkowanym seryjnie. W sumie wyprodukowano sześć przedprodukcyjnych Ju 87 B-0, zbudowanych z płatowców Ju 87 A.

Seria Ju 87B miała być pierwszym wariantem produkowanym seryjnie. W sumie wyprodukowano sześć przedprodukcyjnych Ju 87B-0, zbudowanych z płatowców Ju 87A.

Ju 87D jest najważniejszą serią rodziny Stuka, a typ Ju 87D-5 jest ostatnią wersją rodziny Stuka do nurkowania, dodatkowy kadłub został zamontowany pod kadłubem, pistolety w skrzydle zastąpiono dwoma MG 151 Działo przeciwpancerne 20 mm.

Uważany przez wielu za wysoki znak wodny rozwoju Bf 109, seria F porzuciła działo skrzydłowe i skoncentrowała całe uzbrojenie w przednim kadłubie: para karabinów maszynowych powyżej i pojedyncze działo 15 lub 20 mm za silnikiem.

MiG-29K został zainicjowany w 1984 roku jako program rozwoju rosyjskich sił powietrznych dla myśliwca wielozadaniowego, aw latach 1989-1991 MiG-29K przeszedł testy na pokładzie krążownika Admirała Kuźnetsowa.

J-7G jest ulepszonym wariantem J-7E firmy CAC, po raz pierwszy poleciał w 2002 roku.

Boulton Paul Defiant był brytyjskim samolotem przechwytującym, który służył z Royal Air Force (RAF) podczas II wojny światowej.

Vickers Wellington był dwusilnikowym, średnim bombowcem zaprojektowanym w połowie lat 30. XX wieku w Brooklands w Weybridge przez głównego projektanta Vickers-Armstrongsa, R.K. Pierson.

Myśliwiec MiG-15bis to dalszy rozwój samolotu MiG-15. Dodano mocniejszy silnik. PLAAF wprowadził go w 1952 roku. Poczynił ciężkie straty na myśliwcach F-86 z USAF, opierając się na swoich super osiągach podczas wojny koreańskiej w 1950 roku.

MiG-15 „bis” Fagot-B, nazwa kodowa nadana przez NATO, był pierwszym operacyjnym wariantem myśliwca odrzutowego z myśliwcem zsypowym opracowanym na podstawie oryginalnego projektu MiG-15 (standardowy wojownik narodów Układu Warszawskiego).

Wellington był głównym brytyjskim bombowcem przez pierwsze dwa lata wojny, chociaż po wyparciu go z teatru europejskiego przez Lancastersów latał do końca wojny w wielu innych teatrach i wielu rolach.

MiG-19 Farmer był pierwszym naddźwiękowym myśliwcem zbudowanym w byłym ZSRR. Prototyp MiG-19 odbył swój pierwszy lot we wrześniu 1953 r. I został wprowadzony do produkcji w 1955 r.